Βρυξελλες Road Trip Part VI

*THE LAST CHAPTER OF MY ROAD TRIP*
Φτάσαμε αισίως και στην τελευταία στάση του road trip! Περάσαμε από παραμυθουπόλεις, από κανάλια, από φεστιβάλ, από επιβλητικές παραλίες, από συναυλίες, από πόλεις-μινιατούρες και από ψαροχώρια με πολύ τυρί… Και που δεν πήγαμε! Για το τέλος, λοιπόν, σου έχω τις Βρυξέλλες. Αν με διαβάζεις, θα έχεις ίσως καταλάβει ότι χρησιμοποιώ αρκετά θαυμαστικά όταν έχω μεγάλο ενθουσιασμό μέσα μου για την εικόνα που θέλω να σου μεταφέρω. Στην προτελευταία μου φράση, όμως, βάζω τελεία. Κι αυτό γιατί οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη που δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Έως καθόλου. Ναι, αν έμενα παραπάνω ημέρες, μπορεί και να την συμπαθούσα. Η γενική όμως αύρα της με άφησε κάπως αδιάφορη. Ξέρεις, είναι μέρη που με το που «πατάς το πόδι σου» χαμογελάς, σε κερδίζουν αμέσως. Όπως όταν αντίκρισα τη Βενετία βγαίνοντας από το σταθμό του τρένου. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Το ίδιο και με τη Ρώμη. Τη Φλωρεντία. Τη Μπριζ. Με το πρόσωπο κολλημένο στο παράθυρο του αυτοκινήτου, σαν μικρό παιδί. Οι Βρυξέλλες δυστυχώς δεν ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Είναι μια πόλη «στεγνή» και κάπως άψυχη. Λίγο «φλατ» για τα δικά μου γούστα.
Της αναγνωρίζω όμως την υπέροχη πλατεία. Επιβλητική και αρχοντική. Η Grand Place ή Grote Markt είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης και θεωρείται από τις ομορφότερες της Ευρώπης. Τα κτίρια που την περιστοιχίζουν είναι γοτθικά και μπαρόκ. Εκεί θα δεις το Δημαρχείο και στην κορυφή του το άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Θα δεις επίσης το ‘Σπίτι του Ψωμιού’ και τα επτά ‘Σπίτια των δουκών της Βραβάνδης’. Η Grand Place έχει υπάρξει τόπος εκτελέσεων και σημαντικό πολιτικό κέντρο. Εκεί επίσης, στο ‘Café le Cygne’ έπινε τον καφέ του ο Καρλ Μαρξ. Εντάξει, η πλατεία έχει πολύ ενδιαφέρον και είναι μια εικόνα που θα σου μείνει.

Επιλέξαμε και πάλι το Sandemans για μια ξενάγηση-βόλτα στην πόλη. Περπατήσαμε πολύ και είδαμε τα, ας το πούμε, σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Αρχικά, το περιβόητο αγαλματίδιο με το αγοράκι που ουρεί, το Manneken Pis (Μανεκέν Πις) και που ανάλογα με την εκάστοτε περίσταση, οι κάτοικοι το ντύνουν με διαφορετικά κοστούμια. Χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αιώνα και υπάρχουν διάφορα σενάρια- μύθοι σχετικά με τη σημασία του. Μπορείς να τα διαβάσεις οπουδήποτε και προτιμώ να μην σε κουράσω με αυτά! Δεν τα θεωρώ και ιδιαίτερα σημαντικά άλλωστε. Αυτό που επιβάλλεται όμως να σου πω είναι ότι εκεί κοντά βρίσκεται το Waffle Factory με τις φανταστικές βάφλες! Ε, αν αναγνωρίζω κάτι στις Βρυξέλλες είναι οι τέλειες σοκολάτες και βάφλες! Λοιπόν, να φας οπωσδήποτε. Αν μείνεις στη μια μόνο θα σε θαυμάσω και σε παρακαλώ να μου πεις πως τα κατάφερες! Εγώ έφαγα δυο, τη μια μετά την άλλη, άνετα. Έχουν κάτι διαφορετικό αυτές οι βελγικές βάφλες. Δεν είναι τυχαία η φήμη τους. Είναι ίσως οι βαθύτερες τρύπες τους; Είναι τα υλικά; Ό,τι και να είναι, είναι απλά υπέροχες. Και μιας που μιλάμε για σοκολάτες, μη φύγεις αν δεν πάρεις μαζί σου κουτιά από τα τοπικά μαγαζιά. Θα βρεις σε κάθε γωνιά. (Για παρατήρησε πόσα θαυμαστικά χρησιμοποιώ σε αυτή την παράγραφο με τις σοκολάτες. Χα!) Αν λοιπόν την αγαπάς (που είμαι σίγουρη) θα βρεις τον παράδεισό σου στην ‘Place du Grand Sablon’. Αν, επίσης, αγαπάς και τα παλιά αντικείμενα, τότε εκεί θα βρεις και τον δεύτερο παράδεισό σου με αντίκες!

Συνεχίζοντας την βόλτα μας, πήγαμε στο Atomium. Πρόκειται για την αναπαράσταση του ατόμου με εννέα σφαίρες χάλυβα και φτιάχτηκε το 1958. Και πάλι θα σου πω ότι δεν έχει και πολύ ουσία όλο αυτό. Δεν την βρήκα εγώ τουλάχιστον. Αξίζει όμως να απολαύσεις την πανοραμική θέα της πόλης από την τελευταία σφαίρα.
Οι Βρυξέλλες θεωρούνται η πρωτεύουσα της Ευρώπης. Δεν γίνεται να μην περάσεις λοιπόν από την ευρωπαϊκή ‘γειτονιά’ της πόλης, την European district. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι διασκορπισμένη σε πολλά κτίρια, σε περίπου 60, αλλά η έδρα της βρίσκεται στο Berlaymont. Και πάλι, μην περιμένεις φοβερά πράγματα. Εγώ, ας πούμε, περίμενα να δω κάτι, δεν ξέρω, αρκετά εντυπωσιακό, αλλά η πραγματικότητα με διέψευσε. Απλά, στεγνά, ψυχρά κτίρια. Θα μου πεις, τι περίμενες δηλαδή; Και θα έχεις δίκιο να το πεις.

Για το τέλος της περιήγησης, σου άφησα το Βελγικό Κέντρο Κόμιξ! Εκεί θα βρεις χιλιάδες τόμους για την ιστορία και την τέχνη των κόμιξ. Φαντάζομαι θα γνωρίζεις ότι ο διασημότερος Βέλγος όλων των εποχών, είναι ο Τεν Τεν (Tin Tin)! Λάτρη των κόμιξ, βρήκες τον δικό σου παράδεισο! Αστεία-αστεία η πόλη έχει παραδείσους, τρεις μάλιστα, σοκολάτες, αντίκες και κόμιξ, χμ.. σα να αναθεωρώ λίγο… 🙂

Ήρθε και η ώρα της πρότασης για φαγητό. Δυο λέξεις. Chez Leon. Από τα παλαιότερα εστιατόρια στην πόλη, που φημίζεται για τα μύδια και τις τηγανιτές πατάτες! Η ουρά έξω από το εστιατόριο είναι πάντα τεράστια, αλλά η αναμονή αξίζει, πίστεψέ με! Και αν δεν τρως μύδια, έχει πολλές άλλες επιλογές, εξίσου πεντανόστιμες.
Επίσης, χρειάζεται μια μικρή προσοχή στο μετρό. Εγώ προσωπικά αισθάνθηκα μια ανασφάλεια και προτιμούσα όπου μπορώ να κυκλοφορώ με τα πόδια. Ο Ι. με χαρακτήρισε υπερβολική (μπορεί και να είμαι λίγο, δε λέω) αλλά μια φίλη που ζει εκεί επιβεβαίωσε τις σκέψεις μου.

Για το τέλος, σου άφησα μια μικρή χιουμοριστική ιστορία. Το αεροπλάνο μας είχε μόλις προσγειωθεί στις Βρυξέλλες και ο Ι. άρχισε να μου περιγράφει αυτή την κωμική θεωρία που κυκλοφορεί, ότι ‘το Βέλγιο δεν υπάρχει’. Την έχεις ακούσει; Ο λόγος που έχει ειπωθεί αυτό είναι επειδή η χώρα δεν έχει ιδιαίτερη ιστορία και επειδή λέγεται ότι δεν έχει προσφέρει τίποτα στον κόσμο. Ένας επιβάτης, ενοχλημένος προφανώς από την περιγραφή του Ι., πέρασε δίπλα μας κατεβαίνοντας και με σπαστά ελληνικά είπε: ‘Αν δεν υπάρχει, τότε να μην κατέβεις’ 🙂
Το Βέλγιο υπάρχει. Και έχει πανέμορφες γωνιές! Οι Βρυξέλλες, ωστόσο, είναι μια πόλη που μου φάνηκε κάπως ψυχρή και άχρωμη. Την γυρίσαμε και με το αυτοκίνητο, είδαμε δηλαδή τον ‘αέρα’ της. Καταλήγω στο ότι δεν με κέρδισε. Πάντα όμως μέσα μου κρατώ μια επιφύλαξη. Ίσως αν την επισκεφτώ ξανά και για περισσότερες ημέρες, να αγαπήσω μερικές πλευρές της. Ίσως πάλι, απλά πρέπει να αποδεχτώ ότι μερικά μέρη δεν θα μείνουν μέσα μου. Άλλωστε, κρατάω χώρο για όλα τα άλλα που έχω να δω!

Και κάπου εδώ, το road trip έφτασε στο τέλος του. Απολογισμός: 10 ημέρες, 9 πόλεις, 2 ταξιδιώτες, 1 αυτοκίνητο, αμέτρητες στιγμές. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι, με ξεχωριστές στιγμές και ιδιαίτερες εικόνες. Μια πολύ δυνατή ανάμνηση που θα κουβαλάω πάντα μέσα μου!

*THE LAST CHAPTER OF MY ROAD TRIP*