"Η επιλογη για διακοπες δεν είναι σαν το ποκερ, πρεπει να συμβουλευεσαι παντα τους

#MyHersonissos Αυτό το post είναι μια πρώτη εικόνα από το διήμερο στην Κρήτη! Είναι οι πρώτες στιγμές του “ταξιδιού”… Επέστρεψα από την Χερσόνησο της Κρήτης και πως αλλιώς θα μπορούσα να ξεκινήσω το πρώτο κείμενό μου, αν όχι από την διάσημη πια μαντινάδα του Παναγιώτη, που ακούγαμε με τις Μαρίες (co-travelers) κάθε πρωί. Την είχαμε ηχογραφήσει, βλέπεις, και ήταν η “καλημέρα” μας. Αν με ακολουθείς στο facebook ή στο instagram, θα πήρες μια ιδέα…. κρητική! Το μπλοκάκι μου και το μυαλό μου είναι γεμάτα από Κρήτη και ειλικρινά, δεν ήξερα πως να τα βάλω όλα σε μια σειρά! Οπότε, είπα να αφήσω τη σκέψη μου ελεύθερη, να με οδηγήσει εκείνη. Γι αυτό και ίσως αυτό το post σου φανεί κάπως πιο “προσωπικό”, αλλά με ξέρεις, θέλω να μοιράζομαι και τις σκέψεις μου μαζί σου!

*Κάποτε θα’σαι ανάμνηση, μα τώρα είσαι η σκέψη, που απ’το μυαλό θέλει να βγει, αλλιώς θα με καταστρέψει*

Παρασκευή απόγευμα, βρήκα τους συνταξιδιώτες μου στο αεροδρόμιο (την Μαρία, την Μαρία- ναι, είμαστε 3-και τον Χρήστο, τον Κώστα θα τον συναντούσαμε στο Ηράκλειο) και μέσα στον ενθουσιασμό όλοι, πετάξαμε για Κρήτη. Η χαρά μας και οι ομιλίες μας ξεσήκωσαν όλο το αεροπλάνο και για πρώτη φορά θαρρώ πως ήμουν εγώ η εκνευριστική επιβάτης με τις “συνεχείς και δυνατές ομιλίες“. Φτάνουμε Ηράκλειο, όπου μας περίμενε ο Μηνάς, ο “άνθρωπός” μας για το διήμερο και ο πέμπτος συνταξιδιώτης, ο θεσσαλονικιός. Επιβιβαστήκαμε στα αυτοκίνητο και φτάσαμε στη Χερσόνησο. Μετά από μια σύντομη στάση στο ξενοδοχείο, ακολούθησαν ρακιές και φαγητό στο εστιατόριο του Χατζή. Ντάκος, ντολμαδάκια, κρέας και άλλα εδέσματα. Στην παρέα μας, ο δήμαρχος, κ. Γιάννης Μαστοράκης, ο αντιδήμαρχος Τουρισμού και Απασχόλησης, κ. Ευθύμης Μουντράκης και ο ειδικός σύμβουλος για θέματα Τουρισμού, κ. Μηνάς Λιαπάκης, που με δική τους πρωτοβουλία βρεθήκαμε εμείς στη Χερσόνησο! Αναπόσπαστα μέλη της κρητικής παρέας μας, ο Βαγγέλης και ο Παναγιώτης, άνθρωποι ντόπιοι που πραγματικά λατρέψαμε για την αυθεντικότητά τους! Οι μαντινάδες είχαν φυσικά την τιμητική τους και ο Παναγιώτης έδινε ρεσιτάλ!

*Φίλος σου είμαι καρδιακός και μόνο αυτό μετράει, γι’αυτό για το χατίρι σου, ό,τι μου βάζεις πάει*

Κοντά στις 12 το βράδυ (νωρίς νωρίς δηλαδή) ξεκίνησε και το γλέντι. Κρητική μουσική, λυράρηδες και χοροί. “Επιτέλους” σκέφτηκα. Πάντα μου άρεσε να ακούω κρητικά και να βλέπω τους χορούς, και είχα πλέον την ευκαιρία να μάθω κι εγώ! Οι ντόπιοι φίλοι μας, μας ανέβασαν στην πίστα και μετά από μια μικρή δυσκολία που αντιμετώπισα με το να βρω ποιο χέρι πρέπει να κρατήσω (ξέρεις, είναι ένας χορός που “μπλέκεις” κάπως τα χέρια σου με τους άλλους χορευτές) βρήκα το ρυθμό και συνέχισα ακάθεκτη! Μάλιστα, χόρεψα και “χανιώτικο συρτό” και ήμουν τόσο καλή (!) που ο Παναγιώτης δεν πίστευε ότι ήταν η πρώτη φορά που το χόρευα! Χα! Να ευχαριστήσω εδώ εκείνον τον άγνωστο μαυροφορεμένο νεαρό που ήταν δίπλα μου στο χορό και με τα μάτια με κατηύθυνε. Το βλέμμα μου ήταν μια κολλημένο μια στα πόδια του και μια στα μάτια του. Κάπως έτσι, λοιπόν, ΝΑΙ! Χόρεψα χανιώτικο συρτό!

*Ερώτησα τσι διαλεχτές μες την Ελλάδα blogger και θα γενώ για χάρη τους τζιχαντιστής και bomber*

Η βραδιά φυσικά δεν σταμάτησε εκεί. Συνέχισε στο “Ιδιόμελο”, μια παραδοσιακή μουσική σκηνή, που εκείνο το βράδυ φιλοξενούσε τον Αντώνη Μαρτσάκη, τον καλύτερο λυράρη της Κρήτης. Υπέροχος ο Μαρτσάκης και επιβλητικός, μας έκανε να αφεθούμε στο παίξιμό του. Επίσης, άλλος μουσικός έπαιζε την λεγόμενη “ασκομαντούρα”, ένα όργανο από κατσικάκι. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν χάρηκα πολύ με την ύπαρξη αυτού του οργάνου κι έτσι, δεν ρώτησα παραπάνω λεπτομέρειες. Η βραδιά έληξε στις πέντε τα ξημερώματα, και αυτό για να κοιμηθούμε έστω τρεις ώρες. Την επόμενη, ημέρα, βλέπεις, ο Μηνάς θα μας περίμενε στις εννέα για να ξεκινήσει το “ταξίδι” στην Κρήτη! Έτσι, μόλις ο Παναγιώτης φώναξε “ξεκαλουπώστε” σήμανε το τέλος της βραδιάς!

Ένα σημαντικό δείγμα ενός τόπου, κρύβεται στη νύχτα, έτσι δεν είναι; Οι νυχτερινές διαδρομές φανερώνουν πάντα ένα μέρος του πολιτισμού. Η μουσική, οι λυράρηδες, οι παραδοσιακοί χοροί, οι άνθρωποι, τα εδέσματα, οι ρακιές. Δεν γινόταν να μην δούμε και αυτή την πλευρά!

*Όπως θα κατάλαβες, ανάμεσα σε κάθε παράγραφο, βρίσκεται μια μαντινάδα!*

Να μην ξεχάσω να σε ρωτήσω… “Τίνος ειν’ η κούπα;” Δεν θα σου πω περισσότερα, σου δίνω τροφή για σκέψη. Για να σε βοηθήσω, θα σου δείξω και ένα βιντεάκι σχετικό. Και πάω στοίχημα ότι αυτό που θα ακούσεις, θα το σιγοτραγουδάς κάθε μέρα!

Θα ακολουθήσουν και άλλα posts με άρωμα Κρήτης, στα οποία θα παρασυρθείς κι εσύ σε όσα έζησα εκεί. Θα γνωρίσεις μαζί μου ένα άλλο πρόσωπο της Χερσονήσου, ένα πρόσωπο που δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχει. Ούτε εγώ το γνώριζα, μέχρι που το έζησα. Χάρη στους ντόπιους και χάρη στους συνταξιδιώτες. Συμμετείχα σε εθελοντικές δράσεις, σε πολύ σημαντικές αθλητικές δραστηριότητες, μαγείρεψα και μου έγινε σαφές ότι Κρήτη και Χερσόνησος δεν είναι μόνο καλοκαίρι και θάλασσα. Είναι πολλά περισσότερα, για τα οποία θα σου μιλήσω σιγά σιγά. Θα σου μιλήσω για όλα και για όλους 🙂

*Ποιος είδε τέτοια λυγερή, πιο όμορφη και sexy, που σιέται και λυγίζεται σαν τ’iphone το έξι*

Ε, θα σε άφηνα χωρίς μαντινάδα για το τέλος;!

#StayTuned