ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Δεκέμβριος σημαίνει Χριστούγεννα. Αυτές οι δυο λέξεις σημαίνουν το ίδιο για μένα. Πόσο, μα πόσο λατρεύω αυτή την γιορτή! Αγαπώ τη «ζεστασιά» στην ατμόσφαιρα. Αγαπώ την πόλη που είναι φωτισμένη. Τα σπίτια, τα μαγαζιά, τα καφέ. Για να καταλάβεις πόσο πολύ μπαίνει το πνεύμα των Χριστουγέννων μέσα μου, βρίσκω απίστευτα χαριτωμένο μέχρι και τον φούρνο Βενέτη στο Μέγαρο Μουσικής, που είναι κοντά στη δουλειά μου. Έχει φωτάκια, είναι στολισμένος και όποτε περνώ από εκεί χαμογελάω.

Το mail μου αυτές τις ημέρες κατακλύζεται από ανακοινώσεις για χριστουγεννιάτικα events και εκδηλώσεις. Εξασφάλισα, μάλιστα, πρόσκληση για το Santa Claus Kingdom, το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο πάρκο στην πόλη! Οι παιδικές δραστηριότητες που προσφέρει είναι πραγματικά πολλές και στο άκουσμά τους, ξύπνησε το παιδί μέσα μου και είπα «θα πάω». Μετά όμως, όντας πιο ήρεμη, σκέφτηκα ότι το εφτάχρονο βαφτιστήρι μου θα το χαιρόταν περισσότερο. Και αποφάσισα να του δώσω την πρόσκληση. Δύσκολη απόφαση, θέλω να με πιστέψεις.

Σε αυτό το κείμενο λέω να αφήσω για λίγο το εξωτερικό στην άκρη και να σε πάω σε αγαπημένα μέρη στην Ελλάδα. Βάλε σκουφάκι και κασκόλ και ξεκινάμε!

Πρώτη στάση- Πήλιο

Πέρσι, την επόμενη των Χριστουγέννων, πήγα στον Άγιο Γεώργιο σε ένα σπίτι από ξύλο και πέτρα, με μια απίστευτη θέα. Τα πρωινά μας έβρισκαν εκεί, γύρω από το τζάκι, να τρώμε πρωινό που προμηθευόμασταν από τον κοντινότερο φούρνο, στις Πινακάτες. Ο φούρνος αυτός έβγαζε καθημερινά λίγα πραγματάκια, πολύ προσεγμένα. Απίστευτα γευστικό και αφράτο ψωμί και τέλεια μουστοκούλουρα (εννοείται βουτηγμένα στον ζεστό καφέ). Τα βράδια ψήναμε κάστανα στο τζάκι και παίζαμε επιτραπέζια.

Σε μια βόλτα μας στον Άγιο Γεώργιο, ρωτήσαμε τον ιδιοκτήτη μιας ταβέρνας από πού μπορούμε να προμηθευτούμε διάφορα για το σπίτι. Και μας είπε να πάμε στη «γιαγιά» στις Πινακάτες! Χμ, «μα θα έχει τίποτα;» σκεφτήκαμε. Πήγαμε λοιπόν και η γιαγιά μάς έμεινε αξέχαστη! Αν στο άκουσμά της, φαντάζεσαι μια ηλικιωμένη γιαγιούλα έτσι κάπως αδύναμη, είσαι λάθος!

Η «γιαγιά» είναι μια δυναμικότατη γιαγιά, πανέξυπνη και σε εγρήγορση. Το μαγαζάκι της δε… Απ’εξω φαίνεται σαν αποθήκη, μέσα επικρατεί ένας χαμός, αλλά, έχει τα πάντα. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα! Ξέρεις όμως, ε, πρέπει να ζητήσεις κάτι για να στο βρει, επικρατεί μια «τάξη μέσα στην αταξία» εκεί!

Πιάσαμε την κουβέντα και με έναν ντόπιο και στο άκουσμα ότι είμαστε από Αθήνα, μας είπε «Αθήνα… πω πω, πώς αντέχετε βρε παιδιά μου, εγώ μόνο για ιατρικές εξετάσεις έρχομαι και ανυπομονώ να ξαναφύγω, κίνηση, φασαρία». Δίκιο έχει, η αλήθεια είναι, όταν έχεις συνηθίσει σε τόσο ήρεμους ρυθμούς, η Αθήνα φαντάζει ζούγκλα (την αγαπάμε όμως, θα επανέλθω σε αυτό με άλλο post).

«Έτσι είναι, εμείς δυο ημέρες είμαστε εδώ και απολαμβάνουμε ότι ο μόνος ήχος που ακούμε είναι αυτός της βροχής, το τρεχούμενο νερό από τις πηγές και το φύσημα των φύλλων των δέντρων».

Να περιπλανηθείς λίγο στο δάσος του Αγίου Γεωργίου, πριν σκοτεινιάσει. Να περπατήσεις λίγο στο άγνωστο και να ανακαλύψεις όμορφα σημεία. Να ακούσεις ήχο από τρεχούμενο νερό, να τον ακολουθήσεις και να προσπαθήσεις να ανακαλύψεις από πού έρχεται. Και να ψάχνεις… και να ψάχνεις. Και όταν τελικά βρεις την πηγή, θα χαίρεσαι τόσο πολύ. Extra tip! Σε περίπτωση που δεις αγριογούρουνο να τρέχει προς το μέρος σου (μη γελάς, μπορεί να συμβεί, θα δεις και πατημασιές!) μην αρχίσεις να τρέχεις και εσύ. Κάνε, απλά, ένα βήμα παραπέρα για να βγεις από την πορεία του. Αυτό να το λάβεις ως ένα «μάθημα δάσους».

Πολύ όμορφο μέρος, οι Μηλιές, χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 400 μέτρων! Γραφική πλατεία με τα καφέ της και πολλές επιλογές για περπάτημα! Εμείς περπατήσαμε κατά μήκος της διαδρομής του «Μουτζούρη», του ιστορικού τρένου που από το 1996 και μετά από 15 χρόνια, πραγματοποιεί ξανά τη διαδρομή Βόλος- Μηλιές. Το τοπίο είναι μαγευτικό.

Χαράδρες, ρυάκια και μια απολαυστική ηρεμία. Μετά την βόλτα, να πιεις καφέ και να φας γλυκό στο «Ρόδι και το Αηδόνι». Όμορφο, «ζεστό» και με επιβλητική θέα. Σε άλλη βόλτα, να περπατήσεις στο χωριό Βυζίτσα. Θα θαυμάσεις σίγουρα τα αρχοντικά και θα εντυπωσιαστείς από τη φυσική ομορφιά. Καλά, παντού θα εντυπωσιαστείς από τη φυσική ομορφιά, απλά στο επισημαίνω.

Θα κλείσω την διαδρομή μας στο Πήλιο, συμβουλεύοντάς σε να φας οπωσδήποτε χειροποίητα ζυμαρικά, τραχανά και κοκκινιστό κρέας. Μικρές και απλές χαρές της ζωής!

 Δεύτερη στάση- Δομνίστα

Η Δομνίστα Ευρυτανίας αποτελεί πλέον αγαπημένο μου προοορισμό! Κυρίως, γιατί διέσχισα το επιβλητικό φαράγγι «Πάντα Βρέχει» που βρίσκεται μεταξύ των χωριών Ροσκά και Δολιανά. Θα αναρωτιέσαι γιατί «Πάντα Βρέχει». Τα νερά από το βουνό της Καλιακούδας προσπαθούν να ενωθούν με τα νερά του ποταμού Κρικελιώτη και βρίσκουν διέξοδο στις κορυφές του φαραγγιού, δημιουργώντας (παγωμένους) καταρράκτες. Η ροή των νερών όμως δεν είναι συνεχής, αλλά «διασπάται» σε μικρές και μεγάλες σταγόνες, δημιουργώντας βροχή και δικαιολογώντας το όνομά του. Αυτά μας εξήγησε ο οδηγός μας τουλάχιστον.

Η διαδρομή στο φαράγγι ήταν απλά μαγευτική. Η άγρια ομορφιά του τοπίου, τα ψηλά βράχια που μας περιτριγύριζαν και το ότι γίναμε κυριολεκτικά «ένα» με τη φύση μου δημιούργησαν απίστευτα συναισθήματα που κουβαλώ ακόμη μαζί μου! Μια ηρεμία, μια διέξοδος από την τρέλα της καθημερινότητας. Οι πιο τολμηροί της παρέας (κι εγώ μέσα, τι νόμιζες;!) βουτήξαμε στα παγωμένα νερά. Αναζωογόνηση απερίγραπτη! Βάλαμε και το κεφάλι μας κάτω από τους καταρράκτες, αλλά αυτό δεν στο προτείνω να το κάνεις απαραίτητα 🙂 Δυστυχώς αυτή την εποχή δεν θα μπορέσεις να διασχίσεις το φαράγγι, ενδείκνυται για ανοιξιάτικους μήνες ή προς Σεπτέμβριο.

Η επόμενη στάση μας ήταν στο χωριό Βουτύρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε σκοπό να σταματήσουμε εκεί, αλλά το όνομα μας τράβηξε! Και η επιλογή μας, μας αντάμειψε! Σε υψόμετρο 820 μέτρα έχει τη μεγαλύτερη εκκλησία στην Ευρυτανία (είδες τι ανακαλύπτεις τυχαία;), πέτρινα σπίτια και γενικώς, είναι ένα μικρό στολίδι της περιοχής!

Τρίτη στάση- Καλάβρυτα

Τα επισκέφτηκα δυο συνεχόμενες χρονιές Δεκέμβρη μήνα. Έμεινα και τις δυο φορές σε ένα υπέροχο σπιτάκι με τζάκι και ψήσαμε (πατάτες αυτή τη φορά) με φίλους. Για πρωινό να πας στη Chocolaterie. Απαραίτητη στάση για γλυκό, ζεστή σοκολάτα σε πολλές γεύσεις και τόσο όμορφο και οικείο περιβάλλον.

Εννοείται θα πας και τη βόλτα με τον οδοντωτό! Να σταματήσεις στο χωριό Ζαχλωρού και θα σε βολέψει αν θέλεις να επισκεφτείς τη μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Η διαδρομή είναι πανέμορφη. Η φύση δε σταματά ποτέ να μας εκπλήσσει. Τράβα λίγα κλικ αλλά μην το παρακάνεις. Να απολαύσεις και λίγο το τοπίο, γιατί καμιά φορά το άγχος μας για τις φωτογραφίες, μας κάνει να μην απολαμβάνουμε το μέρος στο οποίο βρισκόμαστε.

Σημείο αναφοράς για τα Καλάβρυτα αποτελεί ο Τόπος Θυσίας με το Μνημείο Εκτελεσθέντων. Στο Δημοτικό Μουσείο εκτίθενται φωτογραφικά δεδομένα και προσωπικά αντικείμενα των εκτελεσθέντων που σώθηκαν μετά την πυρπόληση από τους Γερμανούς. Να δεις επίσης τη Μονή της Αγίας Λαύρας και το μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου.

Δεν θα φύγεις από τα Καλάβρυτα αν δεν πάρεις τοπικά προϊόντα! Ενδεικτικά, θα σου προτείνω φέτα, χυλοπίτες, τραχανά και γλυκό αγριοβύσσινο.

Όποιο μέρος επιλέξεις για τις χριστουγεννιάτικες εξορμήσεις σου θα σε ανταμείψει! Η Ελλάδα είναι ατελείωτα όμορφη και πάντα μα πάντα θα βρίσκεις αυτό που σου ταιριάζει. Ακόμη και κοντά στις μεγαλουπόλεις, πάντα θα υπάρχει μια μικρή διέξοδος.