ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ

Οι τελευταίες ημέρες του 2015 και οι πρώτες του 2016 με βρήκαν στην Γερμανία, όπως θα διαπίστωσες!

Για να είμαι πιο συγκεκριμένη, στη Βαυαρία. Ένα ταξίδι που ήθελα πολύ να κάνω, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θα πήγαινα στη χώρα αυτή. Το ταξίδι μου είχε αρκετές στάσεις. Είχε Μόναχο, Νυρεμβέργη, το βαυαρικό χωριό Oberammergau με τα ζωγραφιστά σπίτια, το διάσημο Κάστρο Neuschwanstein, αλλά είχε και λίγο από Αυστρία, και συγκεκριμένα το Σάλτσμπουργκ. Την αρχή της εξιστόρησής μου, θα την κάνω από τη Νυρεμβέργη. Άλλωστε, ήταν και η πρώτη εξόρμηση.

Αναχωρήσαμε για Βαυαρία στις 30 Δεκεμβρίου νωρίς το πρωί. Τόσο νωρίς, που το βράδυ δεν κατάφερα να κοιμηθώ καθόλου. Αλλά ξέρεις, δεν με ενόχλησε καθόλου αυτό. Ταξίδι εν όψει! Τι κι αν είσαι άυπνος;!

Φτάσαμε, λοιπόν, νωρίς και στον προορισμό μας. Στις 07:30 ώρα Μονάχου. Κατευθείαν πήγαμε Νυρεμβέργη, περίπου διόμισι ώρες από εκεί.

Να σου πω όμως αρχικά, λίγα λόγια για τη Γερμανία.

Οι αυτοκινητόδρομοι της Γερμανίας είναι απολαυστικοί. Άνετοι και μάλιστα, σε πολλά σημεία δεν υπάρχει καν όριο ταχύτητας. Περάσαμε και από γεωργικές εκτάσεις, εκεί όπου φτιάχνεται η διάσημη μπίρα! Εσύ γνώριζες ότι η μπίρα είναι παράδοση από το μεσαίωνα; Τότε που το να πίνεις νερό δεν ήταν ασφαλές, ενώ η μπίρα, λόγω βράσης, ήταν ασφαλέστερη; Το «εθνικό» ποτό των Γερμανών φτιάχνεται από λυκίσκο, νερό και βύνη (κριθάρι). Το άλλο ποτό των Γερμανών είναι το ζεστό κόκκινο κρασί με μπαχαρικά, το Glühwein. Σε προειδοποιώ όμως ότι είναι πολύ γλυκό! Ό,τι πρέπει όμως για το κρύο. Αν το συνοδέψεις δε με το (ομολογουμένως πολύ αλμυρό) pretzel ή bretzel και με λουκάνικα, θα αισθανθείς μικρές στιγμές ευτυχίας. Συνειδητοποιώ, όμως, ότι μιλάω αρκετή ώρα για τη γαστρονομία και αυτό είναι ένα κεφάλαιο, για το οποίο αξίζει ξεχωριστή αναφορά και επιφυλάσσομαι να σου μιλήσω για αυτό στο επόμενο post.

Η πρωτεύουσα της Γερμανίας είναι το Βερολίνο, από το 1990. Επίσημα, μιλάμε για Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, που συγκροτείται από 16 κρατίδια. Η γερμανική γλώσσα είναι η γλώσσα που μιλιέται πιο πολύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η χώρα, αν και δεν είναι η μεγαλύτερη, είναι η πολυπληθέστερη.

Η Βαυαρία είναι το νοτιότερο από τα 16 κρατίδια και πρωτεύουσά της είναι το Μόναχο.

Πάμε τώρα στη Νυρεμβέργη!

Λογικά θα σου είναι ιδιαίτερα οικεία αυτή πόλη στο άκουσμά της, αφού εδώ έλαβε χώρα η Δίκη της Νυρεμβέργης, η Δίκη των ναζί για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αρχικά, είχε προταθεί το Βερολίνο για τη Δίκη, αλλά επειδή οι καταστροφές που είχε υποστεί η πόλη ήταν μεγάλες, επελέγη η Νυρεμβέργη, κυρίως επειδή διέθετε το λεγόμενο «Μέλαθρον της Δικαιοσύνης», το Δικαστικό Μέγαρο.

Η πόλη αυτή είχε εξέχουσα σημασία για τους ναζί. Εκεί πραγματοποιούσαν τα συνέδριά τους, εκεί ψηφίστηκαν οι νόμοι της Νυρεμβέργης, εκεί έγινε η γκετοποίηση των μειονοτήτων. Από τότε και από εκεί ξεκίνησε ο διωγμός των εβραίων. Η Νυρεμβέργη ήταν η άτυπη πρωτεύουσα του Πρώτου Ράιχ.

Φτάνοντας στην πόλη, θα διαπιστώσεις το μεσαιωνικό της «άρωμα». Παραδοσιακά κτίρια, γοτθικοί ναοί και το ρολόι της πλατείας να κάνει «φιγούρες» στις 12 το μεσημέρι. Κάτι σαν αυτό της Πράγας, αλλά σίγουρα λιγότερο εντυπωσιακό. Επιβλητικές πλατείες, λιθόστρωτα σοκάκια και εντυπωσιακά σιντριβάνια συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό! Τα κτίρια βέβαια δεν είναι όλα αυθεντικά, αφού η πόλη καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, ξαναχτίστηκε, όσο το δυνατόν πιο πιστά στην αρχική της μορφή. Αυτό που βέβαια θα διαπιστώσεις και εσύ είναι η αντίθεση του παλιού με το νέο. Κάποια κτίρια, δηλαδή, είναι χτισμένα σε γοτθικό ρυθμό, μένοντας πιστά στον μεσαιωνικό χαρακτήρα της πόλης, ενώ άλλα, είναι σύγχρονα, «άχρωμα» και «ψυχρά». Προσπαθώντας, λοιπόν, να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς ήταν αυτό που δεν μου άρεσε στην πόλη, κατέληξα σε αυτό. Από τη μια έχεις ένα «αυθεντικό» κτίριο και απέναντί του βλέπεις ένα σύγχρονο (και κάπως άσχημο). Αυτό, θα έλεγα, είναι και το μόνο αρνητικό – κατά τη γνώμη μου- στη Νυρεμβέργη.

Η πόλη χωρίζεται στα δυο από τον ποταμό Pegnitz και γύρω από αυτόν θα βρεις καφέ και εστιατόρια. Περπατώντας κατά μήκος του ποταμού, θα δεις το ιστορικό «Γηροκομείο του Αγίου Πνεύματος», χτισμένο το 1332. Είναι το παλαιότερο στον κόσμο και λειτουργεί έως και σήμερα ως γηροκομείο, πτωχοκομείο και νοσοκομείο.

Στην κεντρική πλατεία Hauptmarkt λειτουργεί υπαίθρια αγορά με όλα τα καλούδια! Φρούτα, λαχανικά, λουκάνικα (φυσικά), μπισκότα, κρασί. Και εδώ θα κάνω μια μικρή στάση. Ωραία και τα εστιατόρια, αλλά σαν το «βρώμικο» δεν έχει! Και το βάζω σε εισαγωγικά, γιατί μόνο βρώμικο δεν είναι. Πλανόδιοι πουλούν ψωμάκια με λουκάνικα, διάφορες σως ή άλλα πραγματάκια για συνοδεία. Παραδίπλα, πουλούν το κρασί Glühwein. Φυσικά και πήραμε έδεσμα από το δρόμο. Φυσικά πήραμε και το ζεστό κρασί. Φυσικά και κάτσαμε σε ξύλινα stands να τα γευθούμε. Να σου πω εδώ ότι το κρασί ήταν κάπως ακριβό, αλλά ίσως εξηγείται επειδή σου δίνουν και το ποτήρι, το οποίο βέβαια κρατάς.

Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε λίγο στην πόλη. Φτάσαμε σχεδόν ως το Κάστρο Kaiserburg, χτισμένο στο ψηλότερο σημείο της πόλης. Από εκεί, εάν ο καιρός το επιτρέπει, θα απολαύσεις και μαγική θέα. Κάτω από το Κάστρο βρίσκεται η κατοικία του Albrecht Durer, γερμανού ζωγράφου, αλλά και μαθηματικού. Η κατοικία του είναι πλέον μουσείο.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι και το Δημαρχείο της πόλης. Πριν γίνει Δημαρχείο, το κτίριο λειτουργούσε ως φυλακή. Παράλληλα, επιβλητικές είναι και οι εκκλησίες της Νυρεμβέργης. Έξω από την παλιά πόλη τώρα, μπορείς να δεις και το κτίριο στο οποίο διεξήχθη η Δίκη της Νυρεμβέργης, ενώ υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα μουσεία, τα οποία μπορείς να βρεις σε οποιονδήποτε οδηγό. Εμένα πάντως, μου έμεινε στο μυαλό το Μουσείο των Παιχνιδιών. Δεν στο είπα; Η πόλη είναι γνωστή και ως «η πόλη των παιχνιδιών»!

Τη Νυρεμβέργη θα την έχεις ίσως ακουστά και για την διάσημη χριστουγεννιάτικη αγορά της, την Christkindles-markt. Είναι από τις παλαιότερες της Γερμανίας, συγκεντρώνει εκατομμύρια επισκέπτες κάθε Χριστούγεννα και υπόσχομαι να παρευρεθώ εκεί κάποια στιγμή στο μέλλον σε αυτή την περίοδο. Πρέπει να είναι μαγικά. Η αγορά αυτή ξεκινά από το Νοέμβριο και κλείνει παραμονή Χριστουγέννων. Μπορεί η αγορά να ήταν κλειστή και τα ξύλινα σπιτάκια να έστεκαν απομονωμένα και μελαγχολικά, αφού δεν υπήρχε πια ζωή πάνω τους, υπήρχαν όμως διάφορα μαγαζάκια με όμορφα αντικείμενα. Ξύλινα στολίδια, μικρά μαγνητάκια, χαρούμενα διακοσμητικά, κουκλάκια Μια βόλτα σε αυτά ήταν απαραίτητη. Και πίστεψέ με, και οι μεγάλοι γίνονται παιδιά με τόσα χαρούμενα αντικείμενα γύρω τους!

Απαραίτητη και τελευταία στάση, μάντεψε, ήταν για φαγητό! Σε ενημερώνω ότι τα λουκάνικα της Νυρεμβέργης είναι τα καλύτερα και μάλιστα, απαγορεύεται να φτιαχτούν αλλού, ακόμη και στη Γερμανία. Χρήσιμη πληροφορία, δεν μπορείς να πεις! Έτσι, μπήκαμε σε μια μπιραρία που μας συνέστησαν για καλή, αν θυμάμαι καλά είναι σχεδόν απέναντι από το Δημαρχείο και παραγγείλαμε, φυσικά, λουκάνικα. Τα φέρνουν μαζί με ξινολάχανο, πατατοσαλάτα και την πικάντικη σος horseradish, που προέρχεται από φυτό. Πολύ έντονη και ιδιαίτερη γεύση, εμένα δεν με κέρδισε. Τα λουκανικάκια, όμως…! Σε κάθε τραπέζι δε, υπάρχει ένα καλάθι με pretzel, τρως όσα θέλεις, αλλά πρόσεξε μη χάσεις το μέτρημα! Μετά, καλείσαι να δηλώσεις στον σερβιτόρο (οι γυναίκες σερβιτόρες παντού ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές) τον ακριβή αριθμό των αλμυρών εδεσμάτων που έφαγες.

Κάπως έτσι η μονοήμερη εκδρομή στη Νυρεμβέργη έφτασε στο τέλος της. Αποχαιρέτησα την πόλη, μια από τις πόλεις της Ευρώπης με την καλύτερη ποιότητα ζωής και επιβιβάστηκα στο πούλμαν για Μόναχο. Το Μόναχο το ερωτεύτηκα, στο είπα και στα social media και στο επόμενο post θα σου εξηγήσω και γιατί!

Εσύ έχεις πάει Νυρεμβέργη; Τι άλλο θα προσέθετες στα must για να δει κανείς σε μια μέρα;