Οι μικρες και μεγαλες στιγμες του 2014
3,2,1 και… 2015!! Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει για τη νέα χρόνια και σκέφτηκα να κάνω μια μικρή ανασκόπηση του 2014. Πήγε καλά, δεν έχω παράπονο. Και ξέρεις πότε πήγε κυρίως καλά; Τους τελευταίους μήνες! Δε λένε ότι όσα δε φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα; Έτσι και στη δική μου περίπτωση λοιπόν. Οι πολυαναμενόμενες και ευχάριστες αλλαγές ήρθαν μαζεμένες. Μαζί τους βέβαια ήρθαν και οι λιγότερο ευχάριστες, υποθέτω για να υπάρχει ποικιλία και φυσικά, ισορροπία! Υπάρχουν και αυτές. Αλλά θα έχουν τον λόγο τους. Το ποιος είναι αυτός, θα το δείξει ο χρόνος. Συνολικά, όμως, θα αποχαιρετήσω το 2014 όντας γεμάτη, έχοντας κάνει ένα βήμα πιο κοντά σε όσα ονειρεύομαι, θα θέσω νέους στόχους και θα ετοιμαστώ για ακόμη περισσότερα ταξίδια, σωματικά και ψυχικά.
Χμ, ξέρεις τι συνειδητοποιώ τώρα που τα βάζω κάτω; Ότι το 2013 είχε περισσότερα ταξίδια! Είχε Κωνσταντινούπολη, Ζυρίχη, Βέλγιο, Ολλανδία, Πήλιο, Μήλο, Ρόδο, Θεσσαλονίκη, Παρνασσό. Αλλά, τότε το blogάκι αυτό δεν υπήρχε, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 2014. Η φετινή λίστα είναι πιο μικρή και έχει ως εξής:
- Γνώρισα την υπερβολή του Dubai και του Abu Dhabi και δεν με άγγιξε. Αυτό που πραγματικά με άγγιξε ήταν ένα πανέμορφο δελφίνι που με φίλησε στο στόμα. Αλήθεια.
- Πήγα Ρόδο για ολιγοήμερες οικογενειακές διακοπές (αξία που κρατάμε κάθε χρόνο).
- Έζησα μια μαγική βραδιά στην Επίδαυρο βλέποντας έναν φίλο να παίζει εκεί, παρέα με αγαπημένα μου πρόσωπα
- Πήγα αρκετές φορές Μύκονο για να δω τον Ι. και μέσα σε συνολικά 20 ημέρες έζησα μερικές από τις πιο έντονες στιγμές της χρονιάς. Επίσης, μέσω του Ι, γνώρισα μια άλλη, διαφορετική Μύκονο, μια Μύκονο που ούτε καν φαντάζεσαι ότι υπάρχει και θα αγαπήσεις. Μαζί μου η Μ και η Ε, βοήθησαν στο να γίνουν οι στιγμές εκεί ακόμη πιο ξεχωριστές.
- Έζησα στον πυρετό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τον Ι.
Μπορεί να είναι μικρή σχετικά με τους προορισμούς, είναι όμως πλούσια συναισθηματικά. Πολλές στιγμές, αστείες, δύσκολες, αγάπες, τσακωμοί, βόλτες στην παραλιακή, στην Πλάκα, φιλιά και οι πιο δυνατές αγκαλιές σε λιμάνια και αεροδρόμια (όταν δυο travelbugs συναντιούνται). Αυτή τη στιγμή που γράφω, περνούν καρέ καρέ μπροστά μου, και ναι, οι πιο έντονες ήταν εκείνες οι αγκαλιές. Και τα γέλια με φίλους. Ο,τιδήποτε πικρό, δεν αξίζει να το αναφέρω καν, γιατί τα όμορφα είναι περισσότερα και αυτά πρέπει να μείνουν.
Στόχοι (για το 2015)
Γράφω και ξαναγράφω αυτό το σημείο γιατί προσπαθώ να βάλω τους στόχους μου σε μια κάποια λίστα, αλλά δεν τα καταφέρνω. Ίσως γιατί έχω τόσες πολλές σκέψεις που αδυνατώ να τις συμμαζέψω αυτή τη στιγμή. Όσο οργανωτική και αν είμαι σε λίστες όπως τι θα βάλω στη βαλίτσα ή τι θα αγοράσω από το σούπερ μάρκετ, άλλο τόσο αυθόρμητη είμαι στους προορισμούς. Τα περισσότερα ταξίδια μου, έχουν έρθει έτσι, αυθόρμητα και τα έχω κανονίσει λίγο καιρό πριν. Οι σκέψεις, όπως σου είπα, είναι πολλές. Όπως το να πάω Γερμανία άμεσα να δω την Κ, να πάω για πολλοστή φορά στη μοναδική πόλη που μπορώ να επισκέπτομαι ξανά και ξανά, το Λονδίνο, για να δω τους φίλους μου από το μεταπτυχιακό και να κάνω τις αγαπημένες μου βόλτες μαζί τους. Θέλω επίσης να πάω το Πάσχα στη Νέα Υόρκη. Θέλω πολύ να κάνω και σαφάρι στην Αφρική, να πάω στις Ινδίες, καθώς και να γυρίσω μια χώρα με τρένο. Και μπορώ να σου εξιστορώ για πολύ ώρα τα θέλω μου. Είναι πολλά. Είναι και άλλα τόσα, όμως, που δημιουργούνται στην πορεία. Μπορεί να δω μια ταινία και να με εμπνεύσει ένα μέρος. Μπορεί να μου δείξει μια φίλη μια φωτογραφία από ένα μέρος και να το ερωτευτώ. Όπως μου έδειξε η Μαντώ φωτογραφίες από την χριστουγεννιάτικη αγορά στο Στρασβούργο και αμέσως έγινε επιθυμία μου να πάω κι εγώ εκεί Χριστούγεννα. Οι πηγές έμπνευσης είναι ανεξάντλητες. Πολλά «θέλω» μου, λοιπόν, θα προκύψουν σίγουρα στην πορεία και να δεις που θα είναι και τα πιο δυνατά. Γιατί, μπορεί τώρα να σου γράψω ότι θέλω να πάω στη Νέα Υόρκη, αλλά εν τέλει να πάω στην Αυστραλία. Η να τύχει να κάνω το σαφάρι στην Αφρική φέτος, παρόλο που αποτελεί πιο μακρινό στόχο. Δεν ξεκινώ καν να σου μιλώ για τους προσωπικούς-επαγγελματικούς στόχους. Εκεί και αν αδυνατώ να φτιάξω “λίστα”! Και δεν έχει και νόημα. Θέληση, υπομονή και προσπάθεια είναι τα απαραίτητα συστατικά.
Θα προσπαθήσω, όμως, κάποια στιγμή να πάρω χαρτί και μολύβι και να φτιάξω μια λίστα με όλα όσα θέλω να κάνω και να δω. Και φυσικά δεν θα αφορούν μόνο το 2015, δεν θα έχουν χρονικό όριο! Ίσως αυτό τελικά με δυσκόλεψε. Ο τίτλος «Στόχοι για το 2015». Ίσως επειδή ασυναίσθητα έβαλα ένα «ταβάνι». Και όταν μιλάμε για ταξίδια, δεν υπάρχουν ούτε ταβάνια, ούτε πατώματα, ούτε τείχη, ούτε τίποτα. Έβαλα και σε παρένθεση το “για το 2015”.
Το ένα και μοναδικό bulletpoint που πάντα θα υπάρχει στη νοητή λίστα μου και που είναι το σημαντικότερο όλων, είναι το να μην μένω στάσιμη. Και αυτή θα είναι και η ευχή μου για το 2015. Για μένα, για σένα και για όλους. Να προχωράς μπροστά. Να μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να σε κάνει να «λιμνάζεις». Είναι προτιμότερο να πέσεις στο σημείο μηδέν και να ξανανέβεις, από το να είσαι συνεχώς στο σημείο, ας πούμε, τρία. Επίσης, να έχεις ανοιχτούς ορίζοντες. Όσα σε γεμίζουν τώρα, μπορεί σε ένα χρόνο, σε δυο, να μη σε γεμίζουν πια και να θελήσεις να τα αλλάξεις ή να τα εξελίξεις διαφορετικά. Τέλος, να μην σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι. Ακόμη κι αν τα όνειρά σου δεν βγουν αληθινά, μην σταματήσεις ποτέ.
«Θα ονειρεύομαι άλλες στεριές και τρελούς και ποιητές». Με αυτόν τον αγαπημένο στίχο από τα Υπόγεια Ρεύματα, θα κλείσω το παρόν κείμενο.
Καλή χρονιά και προπάντων, ταξιδιάρικη 🙂
ΥΓ: Η πρώτη ημέρα του νέου χρόνου (ή η δεύτερη) θα με βρει μακριά από την Αθήνα, αλλά ακόμη δεν είναι επιβεβαιωμένο, οπότε δεν θα σου ανακοινώσω επίσημα κάτι. Σε λίγες ώρες θα ξέρω και θα ξέρεις!