ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΡ; 10 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό έχω λάβει κάποια μηνύματα από γνωστούς μου, οι οποίοι με ρωτούν πώς είναι η ζωή στο Κατάρ και συγκεκριμένα στη Ντόχα. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω ένα κείμενο και να σου εξηγήσω όσα περισσότερα μπορώ. Τι λες; Πάμε να δούμε;

Βρίσκομαι στη Ντόχα από το Δεκέμβριο και εργάζομαι τους τελευταίους τρεις μήνες. Ήταν μια συνειδητή προσωπική επιλογή να φύγω από την Ελλάδα και ήταν επιλογή, όχι ανάγκη. Εύκολη επιλογή; Σίγουρα όχι. Σωστή επιλογή; Διαφορετική, μιας που πιστεύω ότι σωστό ή λάθος δεν υπάρχει. Σε αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να σου παρουσιάσω και τις δύο πλευρές του να ζεις στη Ντόχα. Θα επεκταθώ μόνο σε όσα γνωρίζω, καθώς είμαι σχετικά new entry εδώ.

1. Πώς είναι η αγορά;

Η αγορά είναι πολύ δυνατή. Απαιτητική, αλλά δυνατή. Εγώ προσωπικά βρήκα δουλειά μέσα σε τρεις μήνες και σε αντικείμενο πολύ κοντά στο δικό μου. Ασχολούμαι με τα social media και δημιουργώ περιεχόμενο για λογαριασμούς διεθνών και τοπικών πελατών.

Δε θα σου πω ψέματα. Το πρώτο δίμηνο ήταν πολύ δύσκολο (ακόμη έχει προκλήσεις, αλλά τουλάχιστον ξέρω καλύτερα που πατάω). Νέο περιβάλλον, νέα γλώσσα, νέοι άνθρωποι. Μπήκα σε ένα χώρο που καθετί που κάνεις ή που δεν κάνεις, μετράει και επηρεάζει. Όχι, δεν είναι οκ αν δεν συμπεριλάβεις το χ μικρό ποσό στο μηνιαίο budget σου. Όχι, δεν είναι οκ αν δεν προβάλλεις σωστά μια παρουσίαση. Θα χάσεις πελάτη. Όχι, δεν είναι οκ αν πεις στον πελάτη ότι θα του στείλεις κάτι αύριο και το στείλεις μεθαύριο. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και πρέπει να είσαι ακριβής και συνεπής σε όσα λες και όσα κάνεις.

Η αγορά είναι δυνατή, όπως προείπα, και θα σε απορροφήσει. Η πρώτη δουλειά είναι πάντα το πρώτο βήμα, που θα σε οδηγήσει σε κάτι μεγαλύτερο σταδιακά. Δεν υπάρχει η έννοια της στασιμότητας. Εάν αισθανθείς ότι βαλτώνεις επαγγελματικά, μπορείς να ψάξεις και να βρεις κάτι άλλο. Βέβαια, πρέπει να δώσεις χρόνο σε όλα αυτά. Δε θα γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει προσπάθεια και υπομονή.

Το Κατάρ περνάει και αυτό την κρίση του, ειδικά μετά το blockade από τη Σαουδική Αραβία και τις γειτονικές χώρες, ένα χρόνο πριν. Σε καμιά περίπτωση, ωστόσο, μη φανταστείς ότι με τη λέξη «κρίση» εννοώ την ελληνική ή την ευρωπαϊκή. Σε καμία περίπτωση.

2. Πώς είναι οι μισθοί;

Ανάλογοι του κόστους ζωής. Ο βασικός μισθός εδώ για έναν Ευρωπαίο με πτυχίο και μεταπτυχιακό ξεκινά από περίπου 2,500 ευρώ. Αλλά υπάρχουν πολλά περιθώρια αυτός ο μισθός να αυξηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα πακέτα εδώ αναλύονται ως εξής:

• Καθαρό ποσό (net profit)
• Ποσό για το ενοίκιο (house allowance)
• Ποσό για τα μεταφορικά σου (το να πηγαίνεις στη δουλειά και να επιστρέφεις σπίτι)- (transportation allowance)
• Ποσό για έξοδα φαγητού στη δουλειά (ο καφές και το φαγητό που μπορεί να πάρεις απ’εξω)- (food allowance)

Εννοείται ότι όσα έξοδα μεταφορικών κάνεις για να πας σε ραντεβού που σε στέλνει η δουλειά τα καλύπτει η εταιρεία.

Πολλές εταιρείες ενδέχεται να σου προσφέρουν και σπίτι (αντί για house allowance), αλλά θα είναι σπίτι που θα έχει επιλέξει η εταιρεία. Εάν θέλεις να μείνεις μόνος σου σε σπίτι δικής σου επιλογής, μπορείς να ζητήσεις house allowance. Γενικά, όλα αυτά είναι θέμα της κάθε εταιρείας και μπορείς να διαπραγματευτείς.

3. Ποιο είναι το κόστος ζωής;

Το μεγαλύτερο έξοδο είναι το ενοίκιο του σπιτιού, το οποίο βέβαια έχει να κάνει και με την προσωπική επιλογή του που θα ζεις. Εγώ έχω επιλέξει να μένω στο καλύτερο (για τα δικά μου δεδομένα) μέρος στη Ντόχα γιατί είναι το πιο, ας πούμε, ευρωπαϊκό και το πιο όμορφο. Η συνοικία είναι πιο ακριβή σε σχέση με άλλες, αλλά το γεγονός ότι σε πέντε λεπτά μπορώ να πάω για καφέ παραλιακά, δεν το αλλάζω. Ή ότι μπορώ να βγω από το σπίτι μου και να κάνω μια πολύ ωραία βόλτα.

Η βενζίνη ή το ταξί είναι μηδαμινά έξοδα εδώ για προφανείς λόγους.

Το σούπερ μάρκετ είναι επίσης φυσιολογικό.

Το ποτό είναι ακριβό σπορ. Το φαγητό, ανάλογα και πάλι με το που πας. Εάν πας σε εστιατόριο 5στερου ξενοδοχείου, θα είναι τσιμπημένο προφανώς. Εάν πας κάπου πιο low profile οι τιμές είναι φυσιολογικές.

4. Πώς είναι οι ντόπιοι;

Οι ντόπιοι είναι μια χαρά. Σέβονται απόλυτα τη διαφορετικότητα, αρκεί να σέβεσαι και εσύ τον τόπο και την κουλτούρα τους. Επίσης, δεν πρέπει να προκαλείς. Να είσαι διακριτικός και όλα θα είναι μια χαρά.

Κατά την παραμονή μου εδώ, έχω έρθει σε επαφή με αρκετούς ντόπιους. Ναι, μπορεί να έχουμε θρησκευτικές και πολιτιστικές διαφορές, αλλά έχουμε και πολλά κοινά. Και σε αυτά επιλέγουμε να επικεντρωνόμαστε. Αν τώρα κάποιος σου κάνει ή δε σου κάνει, είναι θέμα χημείας και όχι καταγωγής. Επίσης, πολύ ενδιαφέρον έχουν τα όσα μαθαίνεις από τους ντόπιους για τις συνήθειές τους. Στη Θεσσαλονίκη γνώρισα την υπέροχη Asma και συζητήσαμε πολύ. Σχετικά με τα «πιστεύω» της, τα όσα δεν της επιτρέπεται να κάνει, πώς έχει μεγαλώσει. Έχουμε πολλές διαφορές, ναι, αλλά πίστεψέ με! Γελάμε τόσο πολύ μαζί!

5. Η ευρωπαία γυναίκα πρέπει να κυκλοφορεί καλυμμένη;

ΌΧΙ. Πόσες φορές έχω δεχτεί αυτή την ερώτηση! Όχι, λοιπόν, οι γυναίκες που δεν είναι ντόπιες ή μουσουλμάνες, μπορούν να κυκλοφορούν όπως θέλουν. Δεν είμαστε στη Σαουδική Αραβία. Είμαστε σε μια χώρα λίγο πιο συντηρητική από το Ντουμπάι. Καλό είναι βέβαια να μην προκαλούν. Όχι ότι θα υπάρξει θέμα, αλλά για λόγους σεβασμού. Εγώ για παράδειγμα, στη γειτονιά μου και στην ευρύτερη περιοχή θα κυκλοφορήσω όπως θέλω, αλλά εάν πάω στη καρδιά της πόλης, θα αποφύγω να βάλω τη μίνι φούστα. Δεν το αισθάνομαι. Άλλωστε, όπως έχω πει πολλές φορές, θεωρώ σωστό το να σέβεσαι τη χώρα που σε φιλοξενεί.

6. Και τι κάνεις στη Ντόχα μετά τη δουλειά;

Ό,τι κάνεις και στην Αθήνα ή όπου είσαι. Είτε θα γυρίσεις στο σπίτι σου, θα φας κάτι και θα χαζέψεις καμιά σειρά στο Νετφλιξ, είτε θα πας στο γυμναστήριο, είτε θα πεταχτείς για ένα καφέ με φίλους είτε για να τσιμπήσεις κάτι έξω. Είτε απλά θα πας μια βόλτα ή ένα σινεμά.

Ναι, οι επιλογές δεν είναι ιδιαίτερα πολλές σε σχέση με την Αθήνα. Αλλά βρίσκεις (σχεδόν) τα πάντα. Αυτό που είναι διαφορετικό σε σχέση με την Ελλάδα είναι οι ώρες. Δύσκολα θα βγει κανείς καθημερινή στις 10 το βράδυ για παράδειγμα. Μπορείς αν θέλεις, αλλά οι περισσότεροι θέλουν να είναι στο σπίτι τους στις 10 και να ξεκουράζονται για την επόμενη ημέρα.

7. Θα βρούμε ελληνικά προϊόντα;

Ναι! Παντού. Τα περισσότερα σούπερ μάρκετ διαθέτουν ελληνικό γιαούρτι, μέλι, λάδι και φέτα. Ωστόσο, είναι πολύ ακριβά. Εγώ προσωπικά φέρνω μέλι και λάδι πάντα από την Αθήνα.

Γενικότερα τώρα, στη Ντόχα θα βρεις αρκετά σουβλατζίδικα (με τιμές Ντόχα), κάποια εστιατόρια, αλλά και καφέ με σπεσιαλιτέ τον φρέντο εσπρέσσο. Μάλιστα, υπάρχουν κάποια μέρη και καφέ, στα οποία εάν πας, θα θεωρήσεις ότι βρίσκεσαι στην Αθήνα!

8. Υπάρχει εγκληματικότητα;

Μηδέν. Αυτό είναι κάτι που αγαπώ σε αυτή την πόλη. Εγκληματικότητα μηδέν. Μπορείς να αφήσεις το σπίτι σου ξεκλείδωτο και να φύγεις. Κανένα πρόβλημα. Μπορείς να αφήσεις το κινητό σου όπου θέλεις, χωρίς να φοβάσαι ότι αν πάρεις το βλέμμα σου για λίγο από πάνω του, θα στο κλέψουν.

9. Τι σε εκνευρίζει στη Ντόχα;

Πολλά μικρά. Όταν τα ούμπερ μυρίζουν, όταν οι οδηγοί ακυρώνουν την διαδρομή μου γιατί δυσκολεύονται να με βρουν και δε μπορείς και να συνεννοηθείς στο τηλέφωνο, αλλά εγώ χρεώνομαι, όταν παραγγέλνω μια πίτσα και έρχεται μετά από μιάμιση ώρα, όταν αναμένω την παραγγελία μου και τη φέρνουν λάθος. Υπάρχουν και αυτά. Όταν έχουμε αμμοθύελλα. Αλλά εντάξει. Μέσα στο πρόγραμμα είναι και αυτά.

10. Τι σου λείπει και τι δε σου λείπει από την Ελλάδα;

Οι δικοί μου άνθρωποι. Ξεκάθαρα. Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Αυτοί οι άνθρωποι, που υπεραγαπώ και που μου λείπουν ΠΟΛΥ. Και ο φρέντο εσπρέσσο στην καθημερινότητά μου. Και η ανεμελιά. Δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω, αλλά στην Ελλάδα επικρατεί μια ανεμελιά. Εντάξει και να πάω στις 9:30 στη δουλειά, ας πιω και τον καφέ μου μισή ωρίτσα χαλαρά, ας στήσω τους φίλους μου στο ραντεβού μας. Έτσι ήμουν και εγώ στην Αθήνα. Δε συνειδητοποιούσα την αξία του χρόνου. Εδώ έχουν αλλάξει αυτά, τηρείς χρονοδιαγράμματα, πρέπει να είσαι τυπικός.

Τι δε μου λείπει. Η αγένεια και η έλλειψη σεβασμού. Με ενοχλεί που ο καθένας παρκάρει όπου θέλει, χωρίς να σέβεται τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες ή τις μαμάδες με τα καροτσάκια. Όχι ότι εδώ η κατάσταση στους δρόμους είναι υποδειγματική! Θέλει τρομερή προσοχή. Αλλά τουλάχιστον υπάρχει σεβασμός στα παραπάνω.

Αυτά είχα να πω μέχρι στιγμής! Κάποια στιγμή θέλω να σου μιλήσω και για το sponsorship, για την όλη διαδικασία, γιατί είναι περίπλοκη. Αν σε ενδιαφέρει, στείλε μου μήνυμα και θα γράψω το κείμενο το συντομότερο!