10 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Λίγο καιρό πριν δημοσίευσα δυο άρθρα σχετικά με το μεταπτυχιακό που έκανα στην Αγγλία. Επειδή έλαβα αρκετά σχόλια στο blog, αλλά και κάποια email από νέους που ετοιμάζονται να φύγουν για μεταπτυχιακό στην Αγγλία, με διάφορες ερωτήσεις για τη διαδικασία,  τη γλώσσα, τα μαθήματα και τη διαμονή, σκέφτηκα να ετοιμάσω λίγες ερωτήσεις-απαντήσεις, με σκοπό να σε βοηθήσω όσο μπορώ!

Πώς να επιλέξω το πανεπιστήμιο; Ποιο είναι το πιο κατάλληλο για εμένα;

Αυτό είναι, όπως καταλαβαίνεις το νούμερο ένα ερώτημα. Κατά τη διάρκεια του προπτυχιακού, είχες αναζητήσει καθόλου πληροφορίες σχετικά με αυτό; Πανεπιστήμια στο εξωτερικό που να σε ενδιαφέρουν; Έχεις κάποια εικόνα; Μπορείς φυσικά να αναζητήσεις πληροφορίες και στατιστικά στοιχεία στο ίντερνετ, από έγκυρους φορείς και έγκυρα ξένα sites. Να συγκρίνεις λίστες και να μην στέκεσαι μόνο στο πανεπιστήμιο, αλλά και στο συγκεκριμένο course που θέλεις να κάνεις. Για παράδειγμα, το χ πανεπιστήμιο έχει μέτρια βαθμολογία συνολικά, αλλά στον κλάδο της ιατρικής είναι κορυφαίο. Το ψ πανεπιστήμιο είναι πρώτο στα rankings, αλλά είναι αδύναμο στα οικονομικά. Κατάλαβες τι λέω. Όλα είναι σε άμεση συνάρτηση με το τι θέλεις να σπουδάσεις.

Από εκεί και πέρα, παίζει ρόλο το που θέλεις να μείνεις. Εάν θέλεις οπωσδήποτε να μείνεις στο Λονδίνο, τότε αυτόματα απορρίπτεις πολλά καλά πανεπιστήμια που βρίσκονται εκτός Λονδίνου. Εάν το σημαντικότερο για σένα είναι το πανεπιστήμιο, ακόμη κι αν βρίσκεται σε επαρχιακή πόλη, τότε πάλι αλλάζει το σκηνικό. Είναι όλα θέμα προτεραιοτήτων. Η προσωπική μου γνώμη, πάντως, είναι ότι επειδή θα επενδύσεις ένα σημαντικό ποσό χρημάτων και τουλάχιστον ένα χρόνο από τη ζωή σου, η προτεραιότητά σου θα πρέπει να είναι το πανεπιστήμιο, κι ας μην είναι Λονδίνο κι ας μην έχεις τις άπειρες επιλογές για να περάσεις καλά. Η επένδυση στο πτυχίο σου και στη μετέπειτα εργασιακή σου ζωή είναι πιο σημαντική.

Τι χρειάζεται για να κάνω αίτηση;

Το κάθε Πανεπιστήμιο έχει τα δικά του απαιτούμενα. Τα γενικά, βέβαια, είναι κοινά.

Απολυτήριο πανεπιστημίου και αναλυτικά τα μαθήματα και οι βαθμοί μεταφρασμένα στα αγγλικά, συστατικές επιστολές από δυο καθηγητές ή από καθηγητή και εργοδότη (επίσης στα αγγλικά), προσωπικό cover letter και το IELTS, το ειδικό πτυχίο αγγλικών που ζητούν τα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Εκτός αν τα αγγλικά είναι μητρική σου γλώσσα ή είσαι κάτοχος Proficiency of Cambridge. Αν έχεις πατέρα/ μητέρα από εκεί και μιλάς άπταιστα αγγλικά, τότε δεν χρειάζεσαι κανένα σχετικό αποδεικτικό. Η μετάφραση γίνεται από την μεταφραστική υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και το κόστος κυμαίνεται ανάλογα με την κατηγορία των εγγράφων, αλλά και με τη διαδικασία (απλή η επείγουσα). Δες εδώ για λεπτομέρειες.

Αυτό το τελευταίο είναι και ένα σημείο που διαφέρει από πανεπιστήμιο σε πανεπιστήμιο. Τα πιο απαιτητικά, ας το πούμε, ιδρύματα ζητούν και υψηλότερο βαθμό στο IELTS. Το πτυχίο αυτό, αποκτάται σχετικά εύκολα, εάν έχεις βάσεις στην αγγλική γλώσσα. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, δεν τίθεται θέμα «περνάς» ή «κόβεσαι». Το θέμα είναι να επιτύχεις το «σκορ» που θέλεις. Τα «καλά» πανεπιστήμια ζητούν συνήθως σκορ 7 και πάνω (με άριστα το 10).

Θα τα βρεις όλα αναλυτικά στις προϋποθέσεις στο κάθε πανεπιστημιακό site. Έχει λίγο τρέξιμο, να ξέρεις, θα πάρει περισσότερο χρόνο από όσο θα έχεις ίσως υπολογίσει, συνεπώς μην το αφήσεις τελευταία στιγμή. Μπορείς, πάντως, να προσκομίσεις όσα έγγραφα έχεις και να εκκρεμεί ένα, ας πούμε. Το πανεπιστήμιο θα σε δεχτεί, με τον όρο να προσκομίσεις και το έγγραφο που εκκρεμεί. Πρόσεξε να είσαι συνεπής με τα deadlines αιτήσεων!

Πώς μπορώ να βρω άτομα που να γνωρίζουν πληροφορίες για το πανεπιστήμιο που με ενδιαφέρει;

Ξεκινάς με τον κύκλο σου. Συγγενείς, φίλοι, φίλοι φίλων, παλιοί συμμαθητές ή συμφοιτητές. Εγώ θυμάμαι ότι είχα στείλει μήνυμα σε συμφοιτήτριες που ήξερα ότι έχουν φοιτήσει σε πανεπιστήμια που με ενδιέφεραν, κι ας μην κάναμε παρέα στο Πάντειο. Με βοήθησαν πολύ! Ακόμη ένας τρόπος είναι να αναζητήσεις γκρουπάκια στο facebook όπως ‘Greeks in London’ και άλλα αντίστοιχα, και να ρωτήσεις πληροφορίες. Επίσης, μπορείς να αναζητήσεις άλλα γκρουπάκια όπως ‘Warwick Hellenic Society’.

Τι γίνεται με τη γλώσσα; Πόσο καιρό σου πήρε για να συνηθίσεις;

Με άγχωνε και μένα, θυμάμαι, το θέμα της γλώσσας. «Θα γράφω στα αγγλικά, θα μιλάω στα αγγλικά, σε ακαδημαϊκό επίπεδο, μα πως θα τα κάνω εγώ αυτά;» σκεφτόμουν. Λοιπόν, θα σε καθησυχάσω. Είναι όλα θέμα τριβής και εξάσκησης. Η αγγλική προφορά είναι πιο ιδιαίτερη, θα συμφωνήσω μαζί σου. Όταν όμως το αυτί σου ακούει κάθε μέρα αγγλικά κι εσύ ο ίδιος μιλάς και γράφεις στην αγγλική, ε, είναι θέμα χρόνου να γίνει κτήμα σου η γλώσσα. Ένα τρίμηνο σου δίνω. Το πρώτο semester, δηλαδή. Και θα δεις διαφορά! Επίσης, να σου πω ότι οι καθηγητές δείχνουν επιείκεια ως προς το συγκεκριμένο θέμα, γιατί κατανοούν ότι η αγγλική δεν είναι η μητρική σου. Στις εργασίες, δηλαδή, ή στις εξετάσεις, δεν θα δώσουν ιδιαίτερα μεγάλη σημασία σε ένα μικρό συντακτικό λαθάκι, αλλά στο νόημα και στην καινοτομία των όσων λες. Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, ότι θα πρέπει να επαναπαύεσαι σε αυτό. Δεν είναι κάτι που δεν αξιολογείται, απλώς δεν θα «κοπείς» επειδή μια δυο φράσεις σου είναι λάθος συντακτικά.

Εσύ τι έκανες για να συνηθίσεις τη γλώσσα; Έχεις κάποια tips;

Ναι. Έχω κάποια tips! Κυκλοφορούσα με ένα λεξικό στο χέρι! Χαχα! Εντάξει, δεν κυκλοφορούσα ακριβώς με αυτό, αλλά το χρησιμοποιούσα συχνά στην αρχή. Η φίλη μου η M. γελούσε πάντα με αυτό, γιατί όταν ήμασταν στο δωμάτιο μου, συζητούσαμε κι έψαχνα να βρω μια λέξη, της έλεγα «μισό λεπτό», έψαχνα στο λεξικό, έβρισκα τη λέξη και συνεχίζαμε από εκεί τη συζήτηση.

Στην Μ., λοιπόν, είχα δώσει το ελεύθερο να με διορθώνει όταν έκανα λάθη στην ομιλία. Γιατί έτσι, μου «έμεναν» οι εκφράσεις. Άλλες χρήσιμες συμβουλές είναι οι εξής: Να διαβάζεις όσο περισσότερο μπορείς ξένα άρθρα, περιοδικά ή βιβλία και να βλέπεις ταινίες με αγγλικούς υπότιτλους. Μπορείς να αγοράζεις περιοδικά μόδας για παράδειγμα στα αγγλικά. Ή όταν μπαίνεις σε ενημερωτικά sites, να επιλέγεις ξένα μέσα. Επίσης, να συναναστρέφεσαι (και) με παιδιά από άλλες χώρες. Είναι λάθος να «κολλήσεις» μόνο με Έλληνες, να κάνεις παρέα μόνο με Έλληνες και να μιλάς συνέχεια ελληνικά. Είναι λάθος για πολλούς λόγους, βέβαια, αυτό, αλλά τώρα μιλάμε για τη γλώσσα. Κάνε παρέες από όλο τον κόσμο! Ακόμη ένα tip είναι να μη σκέφτεσαι ελληνικά. Όταν θέλεις να πεις ή να γράψεις κάτι, μην το αποδίδεις σκεπτόμενος στα ελληνικά. Είναι λάθος!

Να μείνω στις εστίες του πανεπιστημίου; Ή να επιλέξω μια κοντινή πόλη;

Εγώ εξαρχής επέλεξα τις εστίες του πανεπιστημίου. Ήμουν τυχερή, βέβαια, γιατί οι εστίες του Warwick ήταν πάρα πολύ καλές, με καινούρια δωμάτια, λειτουργικές κι ευρύχωρες. Στο Λονδίνο τα κτίρια είναι πιο παλιά και κατά συνέπεια ανάλογες είναι και οι εστίες. Οι βασικές προϋποθέσεις για μένα ήταν δυο. Να έχω το δικό μου ιδιωτικό μπάνιο (private, not shared) και να είναι σε ήσυχο κτίριο. Τα πέτυχα και τα δυο. Το δεύτερο δε, σε υπερβολικό βαθμό!

Το καλό με την εστία στο πανεπιστήμιο είναι ότι είσαι μέσα στο campus (μιλώντας για το Warwick και για άλλες πόλεις εκτός Λονδίνου) κι έτσι είσαι κοντά στις αίθουσες μαθημάτων, στη βιβλιοθήκη, όπου θα περνάς πολλές ώρες διαβάσματος, αλλά και στο γυμναστήριο ή σε άλλες παροχές του campus. Το να μείνεις σε κοντινή πόλη έχει μεν το καλό ότι βρίσκεσαι σε πιο «ζωηρό» μέρος, αλλά σκέψου ότι θα πρέπει καθημερινά να παίρνεις το λεωφορείο για να πηγαίνεις στο campus. Και τις ώρες αιχμής είναι γεμάτα από φοιτητές. Και αν είναι γεμάτα, πρέπει να περιμένεις-προφανώς- το επόμενο. Εγώ, ας πούμε, είμαι εντελώς άνθρωπος της τελευταίας στιγμής. Αν έχω μάθημα στις 10:00, θα σηκωθώ 40 λεπτά πριν, θα ντυθώ και θα πεταχτώ στην αίθουσα. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να πρέπει να περιμένω και λεωφορείο κτλ. Πολλά βράδια, τώρα, που βγαίναμε, μου έλειπε που δεν μένω στην πόλη γιατί τα λεωφορεία για το campus ολοκληρώνουν τις διαδρομές τους νωρίς. Κανονικά το τελευταίο είναι στις 12 το βράδυ, ενώ τους μήνες διακοπών (Χριστούγεννα, Πάσχα κτλ) το τελευταίο έφευγε στις 21:30! Μετά η επιλογή είναι ταξί κι αυτό σε συμφέρει μόνο αν το πάρεις με άλλα άτομα. Οπότε, τα ζυγίζεις! Εάν επιλέξεις εστία, να είσαι συνεπής στα deadlines αιτήσεων, αν αργήσεις, απλά χάνεις την προτεραιότητά σου. Λογικό και δίκαιο ως προς τους άλλους που ήταν συνεπείς.

Οι μετακινήσεις πώς γίνονται; Βολεύουν τα μέσα μεταφοράς;

Ναι. Βολεύουν. Εάν μένεις Λονδίνο, θα χρησιμοποιείς μετρό και λεωφορείο κατά βάση! Να είσαι προετοιμασμένος, βέβαια, για πολύ κόσμο και πολύ σπρώξιμο στις ώρες αιχμής. Τα τρένα, επίσης, είναι η τέλεια λύση για να εξερευνήσεις τα μέρη εκτός Λονδίνου. Μπορείς να επισκεφτείς άλλες πόλεις της Αγγλίας, αλλά και άλλες πόλεις του κόσμου! Εκμεταλλεύσου το.

Εάν τώρα μένεις εκτός Λονδίνου, και πάλι τα λεωφορεία θα χρησιμοποιείς για από και προς το campus. Είναι καλά οργανωμένα. Να ξέρεις ότι τα δρομολόγια μειώνονται τις περιόδους διακοπών και ναι, ακόμη κι οι Άγγλοι θα βγουν εκτός προγράμματος μερικές φορές όσον αφορά τις ώρες των δρομολογίων.

Σε συμφέρει να βγάλεις πάσο, διαφορετικά θα πρέπει κάθε φορά να πληρώνεις στον οδηγό μπροστά το αντίτιμο.

Τι να πάρω μαζί μου;

Τα απολύτως απαραίτητα! Εντάξει, δυο βαλίτσες θα τις χρειαστείς σίγουρα. Αλλά μην κάνεις το λάθος και υπερφορτωθείς, όπως είχα κάνει εγώ. Βασικά καθημερινά πράγματα κι αν σου λείψει κάτι το αγοράζεις από εκεί. Και άλλωστε, όλο και κάποιος θα σε επισκεφθεί. Του λες να σου φέρει κάτι που μπορεί να μην πήρες και να θεωρείς τελικά απαραίτητο. Όσο για τα ψώνια για το νέο σπιτάκι σου, τα απαραίτητα και πάλι. Πέντε μαχαιροπίρουνα, πέντε πιάτα, λίγα ποτήρια, συγκεκριμένα κουζινικά.

Είμαι πάνω από 30 και θέλω να κάνω μεταπτυχιακό. Μήπως είμαι λίγο μεγάλος;

Όχι! Ίσα ίσα. Εμείς στο τμήμα είχαμε ανθρώπους από 22 έως 38. Και μάλιστα, οι μεγαλύτεροι ήταν και πιο συνειδητοποιημένοι, καθώς είχαν ήδη εργαστεί και είχαν αποφασίσει ότι σε αυτό τον τομέα θέλουν να επενδύσουν κάνοντας ένα μεταπτυχιακό. Επίσης, ήταν πιο “ψημένοι” και είχαν πάντα ουσιαστική γνώμη σε συζητήσεις και εκδηλώσεις καριέρας που οργάνωνε το πανεπιστήμιο. Συνεπώς, εάν πρακτικά μπορείς να φύγεις, κάντο, σε όποια ηλικία κι αν είσαι!

Θέλω να φύγω για μεταπτυχιακό, αλλά μήπως πρώτα πρέπει να δουλέψω λίγο;

Χμ. Κοίτα. Σίγουρα η εργασιακή εμπειρία βοηθά γιατί σου ανοίγει τα μάτια και σε κάνει να δεις πρακτικά τα πράγματα. Άλλο η θεωρία, άλλο η πράξη. Μπορεί να δουλέψεις πάνω στο αντικείμενο που θέλεις να σπουδάσεις και να διαπιστώσεις ότι δεν σε γεμίζει τελικά και τόσο. Και το αντίθετο. Είναι πολύ σχετικά όλα. Ζύγισέ τα, δες ρεαλιστικά τι μπορείς να υποστηρίξεις, άκουσε το ένστικτό σου και αποφάσισε.

Αυτά από εμένα! Μπορείς να δεις και αναλυτικότερα κάποιες πληροφορίες εδώ και εδώ:

Χαμογέλα! Ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια της ζωής σου! “Ταξίδια” με κάθε έννοια του όρου. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Κράτα το